Üzüntü Sabit’i
Sabit’ler toplumcu mudur peki
giriş
Sabit’ler
Kısminin sadık koruyucuları
Fokusun yarası
Yaraya bakan göz gelişimi
Işık tecrübesini hayata yaklaşarak edinmeye çalışan
dürüst ilişkiciler
İnandığının yaratıcısıdır o
Kendini peşinden sürükleyen saftirik
Gizlisi çok açıktır kalbinden kaçırır topladıklarını
Çıplak-reddeden-kabulcü
Bütün bunlar out-constant teorisinin önemli dayanaklarıdır
Çıkardan çıkar kayıptan kaçmaz Sabit
Biraz geri
Tam ortaya gülen de bi oydu
Okul müdüründen tokadı bu yüzden sadece o yedi
Biraz ileri
Abisinin karısı onun ilk aşkıydı
ve abisi şimdi resmen haklı
Dur
Romeo’nun Romeo’suydu Sabit
Kendine geri dönmeye çalışan gizli eteklerle büyürken
Şimdi hep
Toplum-okul-müdürü tokadını esirgemez ondan
Şimdi hep
Birbirlerinin göğüslerinde ağlar Sabit’ler
Kendilerinden başka yurtları yoktur onların
Bu bakımdan ona bir evlat-edinilmiş demek yanlış olmayacaktır
Üzüntü Sabit’i bir evlat-edinilmiştir
Duygusal çöküntü alanında büyümüştür
Çöküntünün kucağını düşünebiliyor musunuz
Bu yüzden sanki hafızanın da öncesindedir onun kayıtları
Çöküntüsünde yanılmazdır
Sinirlerindeki dirençli yapı onu
manipülasyon tehditlerinden korumuştur
Bu edinilmişlik yani dışarıda kalma hali
Üzüntü Sabit’inin
canı yanıyor canı
Şimdi ve
Hep
Her şeye rağmen yanıltılmazdır Sabit ve yaşantıdan edinilen
fokus-bakış korunmasız da olsa çevreye de atılmaktadır
Sonuca fokus yok
Sabit’ler toplumcudur bak
Başka bir Üzüntü Sabit’i mail-mektubunda anlatıyor
— Ben neci miyim
Bakınca görüyorum
Gözümdeki yaradan görüyorum ben
Tümeli karanlık odada bıraktım o görmüyor bende
Tikelse bir tay gibi doğar doğmaz gerçeğe yürüyor
Sevgili II. Abdülhamit
Taşıdığı yükün altında ezilen güçlü bir adam
30 yıl mülkü korudun
Ben söylediğimde o haindi o zaman bakmıştım
Sevgili 1915
Herkesin hayvan olduğu tarih
Adına 1915 diyeceğim
Gezi’nin altındaki Ermeni mezarlığı
tüylerim dikelir
üstündeki müstakbel anıt
Derin uzanış için mezarlar önemli bir semboldür
Ama böyle bir suçluluk psikozuna da
tüylerim dikelir
Herkesin diyorum yukarıda
Sevgili Nasıl Anılmak
Ulusalcı olarak anılmaktan korkmuyorum kavramcı değilim
Ulusalcı eşittir milliyetçilikten dinin çıkarılmış hali
Biliyor musunuz namazdaki Sabit’i
Ama böyle bir yıkalım psikozuna da tüylerim dikelir
Tersini görmeden ulus yıkılsın demem
O halkın üstüne yıkılır
O Dosto’nun Ecinniler’i olur
Sabit önce başkaları der
Neci miyim ben
Diğerkâm
Halkın diyorum yukarıda
Liberallerin değil
Sevgili Sevgi
Kendini sevmeyen başkasını sevemez
O kötü şu kötü bu danın içine girmeyeceğinizi mi düşünüyorsunuz
Orada bir insan görüyorum onu sabit-seviyorum
Cemal-Çandar-Markar-Kekeç tipi insan
insan sevmez başını insan göğsüne koyup ağlamaz
Zehrini sıradan insana dökemez
Birbirlerinin göğüslerinde ağlar Sabit’ler
Sevgiyi köşeli parantezlerle düşünüyorum ben
Seviyorum o zaman
Tikel gerçeğin koynudur
Bir inşaat işçisine âşık olup on yıl kaldım o koyunda
Yukarıda
anlıyor musunuz
