Eşik
Ne dışarıya çıkıyorum
Ne içeriye giriyorum
Kutsal eşiğe sığınıyorum
İlişiyorum ona
Dışarıya çıksam
Sonsuz ufku bozkırların
Göğe yükselen ağaçları
Titrek ve şeffaf yapraklarıyla
Kucak açan içe işleyen havaya
Neredeyse patlayacak göğsüm
Giderek taşan sınırları
Almıyor kan çanağı sözlerimi
Bağrına basmıyor
Esirgemiyor
Şiddetle yok ediyor esinti
İçeriye girsem
Annemin ıstırap çeken yüzü mor
Titrek kollarını dolayarak boynuma
-Sen kurtaracaksın beni, diyor
Sen bakacaksın bizi.
Birden büyüyor çocuk
İstemiyor ama büyüyor
Karışıyor katı hamuruna gündüzün
O ise kalmak istiyor yumuşak karanlığında gecenin
Onu belirsizleştiren kıvamında gecenin
Gün doğsun istemiyor
Çocuk eşikte kalmak
İçe kıvrılıp uyumak istiyor
