donan her şey erir mi?

 

bu sessiz bir savaş aramızdaki

kaybolup gittiğini sandığın sular altındaki şehirleri

üstünü günlerce ayaklarımızla çiğnediğimiz minderleri 

kalbini kalıp yapıp içine sıkıştırdığımız sözcükleri

unutup diktiğin kimsesizler mezarlığına 

bir savaş aramızdaki 

 

mezelerin bayat çıktığı meyhanelerin sokağında, bir söz verilmişti bana

derin derin uykulardan, uzun uzun rüyalardan sonra

bir çıkışın daha var olacağına 

 

o gün nasıl ilerler bilemeyiz ya 

evimizde başlayıp, evimizde bitecek günlere

en çirkin çoraplarla devam ederiz ya

beklenmedik planlar, çağrılmalar, ayrılmalar

bilmediğim bir evde, ben ve çirkin çoraplarım

görünmeniz planda yoktu çirkin çoraplarım

o gün nasıl ilerler bilemeyiz ya

ben birazdan çığlaklar atacağım biliyorum

ya da kendimi şu camdan

 

dondurup eritmeye, ikinci kez mikrodalgaya atılmamaya özen gösterilen akışkan hayat

ırsi düşmanlıklar, hayal gücünü geliştiren dedikodular

şahsa atadığımız yanlışlıklar

kıskançlığımızın sivri köşeleriyle çizdiğimiz duvarlar

sanat galerisi gibi hayatım

tüm duvarlarımı sayende boyattım

bütün politikalarımı, afilli laflarımı, vikipediden kaptığım ideolojileri

etrafımda dönerek geride bıraktım

bir yazıya ağlamayı

kitabı oynamayı

güzelliğimin gözündeki yansımasını

ve o saf çocukluğun kadife sıcaklığını özlemeyi bıraktım

 

bir nefretle büyümüş çocukların avuçlarının kesiğini öperek geçirmeye çalışmak 

ve zamanın iyileştirdiğini düşünmek

insanoğlunun gafletleri 

suya gömülen şehirlerle batmış yaralarımız, yarınlarımız ve bizim sessiz savaşımız

sayfaları çevirdiğinde de geçmeyecek

şiiri bitirdiğinde de geçmeyecek

adını saklasan da geçmeyecek

geçsin istemediğin çocukluğun, geçsin istemediğin dünlerin

bir savaşın varlığı sayesinde, o cam burdan çok uzak

bir savaşın varlığı sayesinde, sesim kulaklarından uzak 

 

bana bir söz verilmişti

dondursam da, erise de, yaksam da, küllerini döksem de denizlere

elinden tutup batırsam da seni o bataklığa

bana o nemli sokakta bir söz verilmişti

bu savaştan da, dünümden de, uykumdan da

bir çıkışın var olduğuna

 

gün nasıl ilerleyecek bilemeyiz ya

ben birazdan çığlık atmayacak, camları kapatacak

ve en güzel çoraplarımı giyeceğim

 

Share on FacebookTweet about this on TwitterPin on PinterestShare on Google+Share on LinkedInPrint this pageEmail this to someoneShare on Tumblr