Khet Thi’s Heart
They shoot in the head, but they don’t know the revolution is in the heart.
Khet Thi
It is Khet Thi’s heart
Yes I am talking
Because I see
With a heart and a head
Sometimes I don’t stop myself
As the things to say come
But am I a nightingale that I’ll always jug nice sounds?
Are we nightingales of the world?
Is this world our rose garden like this?
Know well that
I’m not a song, I’m not a dream,
I’m neither a free spirit nor a warrior soul, I’m not a dissident,
I’m neither a man nor a woman, I’m not a poet, I’m not a poor, I’m not strong
I’m neither a miserable nor a brave
I am all of these but none of them
I am not small enough to carry only a single boat on my river
None of them move around one by one in my blood
I am something deeper in which these are contained,
in which everything is gathered inside by shrinking
I am one of the trees of the earth
And the soil of the trees
I am the spouse of timelessness
Of gathering, of falling apart, of being lost, of being found
Of thought, of sleep, of wakefullness
Of everything accumulated on my crop
I am the expanding organ of vomiting what I have accumulated
And this organ can scatter over you
In the timelessness that you cannot comprehend
I am nontheless the spouse of the timelessness
I am whole even now
You want to be the one unexpected and feared of
You want to make us tremble like an aspen lief
Whereas this thing that you do
It is not new and unexpected
You gave me a knife long ago
since the day you were born
there is my name among those you have been sharpened by
You had cut out the silence for hundreds of years,
you made it fit on us
So the guns on offer, all the ugly chisels, dirty oiled machines are familiar to me
This familiarity doesn’t hurt, it doesn’t scare me.
Like you who have all the knives and still afraid of everything
I am now I’m just returning home from where I fell apart
in the manner I disperse
I rain upon all you
the heart that does not die
May 10, 2021
Khet Thi’nin Kalbi
Kafadan vururlar ama devrimin kalpte olduğunu bilmezler.
Khet Thi
Khet Thi’nin kalbiyim
Konuşuyorum evet
Çünkü görüyorum
Bir kalp ve bir kafa ile
Bazen durdurmuyorum kendimi
Söylenecekler geldikçe
Ama ben bülbül müyüm ki hep hoş öteyim?
Biz bülbülü müyüz dünyanın?
Ve bu dünya mıdır yani bizim gül bahçemiz?
Şunu bilin ki ben bir şarkı değilim, ben bir rüya değilim,
ben ne özgür ruhum, ne de savaşçı bir ruh, ben muhalif değilim,
ben ne bir erkeğim ne de bir kadın, ben bir şair değilim, ne sefil ne de güçlü
ben ne bir zavallıyım ne de bir cesurum
Ben bunların hepsi birden ama hiçbiri
Nehrimde tek bir kayık taşıyacak kadar küçük değilim
Hiçbiri teker teker dolaşmaz benim kanımda
Ben bunların içerildiği, içinde her şeyin küçülerek toplandığı daha engin bir şeyim
Yeryüzünün ağaçlarından biriyim
Ve de ağaçların toprağı
Zamansızlığın eşiyim
toplanmanın, dağılmanın, kaybolmanın, bulunmanın,
düşüncenin, uykunun ve uyanıklığın
kursağımda biriken her şeyin
biriktirdiklerimi kusmanın genişleyen organıyım
Ve bu organ dağılıp saçılabilir üstünüze
Kavrayamadığınız zamansızlıkta
ve ben yine ona eş,
ben yine bir bütünüm
Beklenmedik ve korkulan olmak istiyorsunuz,
zangır zangır titretmek
Halbuki bu yaptığınız yeni ve beklenmedik değil
Çok önceden bir bıçak vermiştiniz bana
Doğuştan bilendikleriniz arasında ismim var
Susmayı yüz yıllarca biçmiştiniz, uydurmuştunuz üstümüze
Bu yüzden sunulan silahlar, bütün çirkin keskiler, kirli yağlı makineler tanıdıktır bana
Bu tanıdıklık üzmüyor, korkutmuyor beni
Bütün bıçaklara sahip olup her şeyden korkan sizler gibi
Ben şimdi
Parçalara ayrıldığım yerden evime dönüyorum yalnızca
Dağıldığım halimle
Yağdırıyorum üstünüze
ölmeyen kalbi
10 Mayıs 2021
