Kar Gözlükleri

 

Geri dönebilenler, yeni bir yıla ihtiyaç duyar mı?

Sağ gözümü tutuyorum, oldukça bulanıklaştı, kış bastırmamıştı, hafif ve yerel nehir sistemlerim vardı, huş ağacından bir kano. Yaraları için ağaç kabuğu, dikişleri için ladin kökü ve sakızı saklardım. Adımlarıma bakıyorum, bir kürek boşluğu kar, kollarına oyduğum ruh yardımcısı yavaşlıyor.

Kardan yansıyan güneş ışığını ne kadar küçültürüm, görüş alanımda küçük yarıklar var, tundrada yolculuk yaparken kâşifler ve kürk tüccarları hariç, bir gösteri hakkında konuşamazdın.

Bulanıklığı düzelten lensler, katlanmayı sağlayan menteşeler; burnumun üzerinde duran mors dişleri, senin donmayı bekleyen kokundan ağır değil.

Kutup ikliminde buğulanmaz ve buzlanma yapmaz, isimleri sayıyorum, yüksek sesle söylemek, onların eski yıllar için var olduklarını, bu yolculuk için son ismin ben olmadığımı;

havalar düzelir, sadece kendime değil, sana da, yerdeki çöküntüleri fark etmeden düşsem.

Share on FacebookTweet about this on TwitterPin on PinterestShare on Google+Share on LinkedInPrint this pageEmail this to someoneShare on Tumblr