yok olmamanın kışında
işinden evine dönen bir adamın şıngırdar gazozları
her şey güzel olsun istedin
/sonra
besleyemediğin güzellerin içinde ölüşü
solan çiçekleri istemenin
olmamanın çürüyen gülü
umut gibi kuyusu var insanın
hayat kemiren sevmek hayvanı
/sonra
işinden evine dönen bir adamın şıngırdar gazozları
benim o hatırlarım tebessümle
mendirekleri, rakıları
bira şişelerinde mum yağları, esrarlar, sarhoşluklar
bektaşi bir serserinin allahla teması
hatırlarım aysız gecede dalga saymaya
yeltendiğim sonsuzluk zamanları
şehir gibi dişleri var yaşamaklığın
insanın olur olmadık yükleri, sıfatları
ruhum bırakılmış bir tül ayaklarımda
geçiyor başımdan yok olmamanın kışı
/ sonra hey ben
en iyisi dedim bırakayım bu çöpü
sarayburnundan essin geçsin rüzgârda çer
çeperler, vicdan ufakları
yok yok en iyisi
kırayım gitsin bu duvarları
çünkü bende yeni yeni yıkıntılarda çünkü
ne güzel hurdalar bulma telaşı
