Soruşturma: 2000’lerde süresiz deney ve bütüncül deformasyon veya deneysel şiir nereye vardı? Hazırlayan: Mikâil Söylemez   2000’lerden sonra, başlarda İkinci Yeni’ye mukavemet eden fakat aynı zamanda bu şiiri basamak olarak kullanan, ardından lirizmi ve imgeyi dışarda tutan, ve giderek daha somut bir şiir yazıldı. Deneysellik ve arayışlar bakımından Türkçe şiirde İkinci Yeni’den sonra ilk kaydadeğer...

Soruşturma: 2000’lerde süresiz deney ve bütüncül deformasyon veya deneysel şiir nereye vardı? Hazırlayan: Mikâil Söylemez   2000’lerden sonra, başlarda İkinci Yeni’ye mukavemet eden fakat aynı zamanda bu şiiri basamak olarak kullanan, ardından lirizmi ve imgeyi dışarda tutan, ve giderek daha somut bir şiir yazıldı. Deneysellik ve arayışlar bakımından Türkçe şiirde İkinci Yeni’den sonra ilk kaydadeğer...

“Dış okur” gözüyle Et Kısmı, Damgası   Şiirle matematik arasında hiç değinilmediğini düşündüğüm bir koşutluk gözlüyorum ki bu iki pratikte de üreticiler ile birincil tüketicilerin oluşturduğu kapalı topluluk yapısıdır. Şiir alanının tamamını kuşatan bir niteleme değil bu elbet ancak Nazmi Cihan Beken ve yakın çevresindeki bir grup şair için bu koşutluğu işlevsel buluyorum. Popüler bilim...

ONUNCU YILINDA HATA DEVAM EDİYOR   Ömer Şişman’ın ilk kitabı Hata Devam Ediyor, 10 yıl önce Sardes Yayınları’ndan çıktı. 10 yıl sonra bu kitap hakkında yazmak istememin nedeni, günümüz “yeni okur”unun ve “genç şair”inin şiirle olan alakasına dair duyduğum derin şüphelerdir. Önce kitabı çözümlemeye ve tanıtmaya çalışıp ardından kitabın arka kapağında bahsolunan “yeni yolların keşfi”,...

Sokağın Yapıbozumu veya Özkarcı Ne Kadar Aranızda Tarih boyunca düşüncenin, felsefenin, siyasetin şiirle olan ortaklığından haberdarız. Politik, felsefi birçok açılımın şiirle yatağını bulup oradan yürüyebildiğini ve aynı şekilde düşüncenin, siyasetin ve felsefenin önemli isimlerinin şiirle kader ortaklığı kurmak zorunda kaldıklarını söyleyebiliriz. Sözgelimi Adorno veya Derrida şiirden vazgeçememiş, orayı eşelemek durumunda kalmışlardır. Mayakovski, Nâzım Hikmet, M....

Efe Murad genç ve dikkate değer bir isim. Princeton’da okuduktan sonra şimdi Harvard’da tarih doktorası yapıyor. Bunlar da dikkate değer özellikler. Ama şiiri başlı başına önemli. Murad’ın yeni kitabı LEŞX heyecan verici.   Şiir bugün nerede duruyor, hayatımızda nasıl bir yer tutuyor sorusu artık yakıcı bir soru. Belki her çağda soruldu, her bir sonraki kuşak şiir...

  Hiçsizlikten Önce   Haşim’in tülü yine yüze çekildi. Fakat bu tülün aralanması gerekmiyor. İşbu şair Nazmi Cihan Beken, ikinci kitabı “Et Kısmı, Damgası” ile, tülü dört bir yana gerdi. Onun şiiri, anlama ya da anlamsızlığa bakabilmek için, herhangi bir konuma ihtiyaç duymayan bir şiir. Keza eliniz her an, her ikisine de değebiliyor. Onun şiirinde...

Söyleşi: Fırat Demir – Çağlayan Çevik             “Yeni Cüret Çağı”nda bir “genç şair” olarak yaslandığın şiir birikimine hakim olmanın yanında güncelin de işaretini veriyordun. Görüyoruz ki “Öte Geçeler”de de bu devam ediyor. Deyim yerindeyse şiirinin karakteristik unsurlarının başında “güncel” olan geliyor… Yanılıyor muyum? Şiiri kendisi tartışılmayan büyük, yüce bir anlam görmüyorum çünkü...

  zamanda sıçramalar üzerine: ağırlık, yavaşlık ve rüya  her ne kadar şairlerin temas ettiği bir ekol ya da şehir, kanon özellikleri üzerinden çokça bağdaşık üslup, nefes, tarz benzerliği kurulmaya çalışılsa da günümüz şiirinin kalıcı yanının sivrildiği kanaatindeyim. bu şu demek; şaire karşı kişilik kurma gayretleri ve alt metni niyet okumalarıyla birleştirme eğilimi şiirden bir adım...

  Öte geçeler, öte geçeler diye savruldum. “Gelecek beklemeyin benden / suda yansıma bitti / kehanet beklemeyin benden / kehanet tekti.” Unutulmuş günahlar, çirkin ve vahşi yaratıklar, lanetlenen dostlar ya da düşmanlar arasında, ben, kesiklerin içindeyim. “Ben kesiklerin içindeyim,” örümcek, kimse beni uyarmıyor. Örümceğe yaklaşıyorum diye. Öte geçeler, öte geçeler. Fırat Demir’in stili yokluk içinde...

    Şiirle tanıştığım ilk gençlik yıllarında şiir bir şairler/sanatçılar parkurundan ibaretti. Orhan Veli’yi seversin, diğer Garipçileri okursun, Rimbaud’yu seversin, Lautréamont’a götürür seni, Rilke’yle diyaloğun bitmeden Celan girer araya, Tsvetayeva’ya kulak kesilirsin Mandelştam’la karşılaşırsın bir süre sonra ve bu böyle devam eder. Kimisini yarım yamalak kimisini can kulağıyla dinleyip anlarsın. Elbette bu son derece gelişigüzel...