14. Hitap.
[ KC ] Kız Cengiz’in İslamcıya hitabı.
Bazılarımız o meydana gelemiyoruz.
Çünkü ben daha önce gelmiştim buluşmuştuk,
sonra sen gök ilk gürlediğinde [ MBE ] Muhafazakar
Baba Evine kaçtın, benim [ MBE ] Muhafazakar
Baba Evim yok, benim babam kaç kuşaktır İzmirli,
sen gittin ben sokakta kaldım – hatırlarsan.
– O muhafazakar evde
bana yer yok, orada benim göğsüme kaldıramayacağım
büyüklükte taş koyarlar, yalanla yaşayamam,
neysem oyum, [ KC ] Kız Cengiz’im ben.
Sanma ki selalar beni rahatsız etti, sanma ki ülke
nedir bilmiyorum, sanma ki dua etmiyorum –
– namaz kılmıyorum – bayrağı sevmiyorum
– zigurat tepelerinden
aşağı atılmak istemiyorum.
Seni nasıl oraya limbik sistem attıysa, beni de oradan limbik
sistem uzaklaştırıyor. Başıma hiçbir zaman istemediğim
bunca şey geliyor, [ KC ] Kız Cengizliğimi ( tarihçemi )
kullanıyorum, korkmuyorum. Ama meydanlara gelmiyorum,
– zigurat tepelerinden
aşağı atılmak istemiyorum.
Sen yumruk atarsın, ben atamam, evdekiler öğretmedi.
Sen silah çekersin, ben çekemem, evde silah yok.
Polisin var, benim yok. Askerin var, benim yok.
Yolun dar, başkasına yolu açmazsın, öfkeni bir türlü
dağıtamazsın, dünya kavramların tamamından
büyüktür, bunu da anlamazsın, yeter artık beni çağırma,
o meydana ben gelmem, [ KC ] Kız Cengiz’im ben,
çok kimlik öldürdüm, ama neysem oyum, kendimi
öldüremem
– zigurat tepelerinden
aşağı atılmak istemiyorum.
