İnsan arzunun hayvanıdır
Ocak ayının son
günleri
gece dışarıdan gelen
ve televizyon seslerine karışan
bir hayvanın sesini dinledim
durmadan
onun dilden öncesiyle
söyledikleri, bir
hikayeyle bütünleşti
bende:
insan hayvanın
hikayesinden çıkmış hayvandı.
karanlıkta soluk soluğa
koşarken
kendim için nasıl
çabaladığımı anımsayıp
büyük bir ağacın gövdesindeki
kovukta durdum ve uykuya
vardım
daha fazla uyuyacak
takatim yoktu sanırım
titreyen iki
el yüzüme
indiğinde
ölmek konusunda rahatlamış
olduğumu hissettim
doğruldum, tabiatın
enginliğinde çatırdayan
buza düşmüş yaprakla.
ve sonsuz geceden evvel.
kuzeyde ışıklı bir akşamın
kaplan rüyasıydı gayretim
17 Mart ‘22
