momento
inanırsan ben son birkaç seneyi hatırlamamayı seçerim,
rutinlerimi çarpanlarına ayırmayı
hepimizi boş küme saymayı ve doğmayı bir rahimden koparmamayı
bir heyecanla her şeyi yapabilmeyi ve bir anlık dalgınlıkla tüm dünyayı kül etmeyi
bazı hataların özrünü hatırlamamayı seçerim
bir hatıranın belini asla doğrultamamayı
yaptığım toylukları hatırlamamayı seçerim,
içimi ekşiten, yatağın sırtıma battığı günlerin arkasından
ufkun en tepeye çıktığı anda beni yanına almamasını
kafamda durmadan tekrarlayan o sahneyi ve kaybettiğim bilincimi
aptal, aptal, aptal
inanırsan ışıkların arkasında kaldığımı hatırlamamayı seçerim
bildiğim tüm dogmaları hatırlamamayı seçerim
üçlü prizi bir din saymak için ortalama iki nüfusa ihtiyaç olmasını
ve bu uğurda ölen bebeklerin olduğunu
inanca kanıt gösterilemeyeceğini ve insanın insanlığı incittiğini
bu dünyaya bir daha geleceklerin,
bu dünyaya bir daha gelemeyeceklerden farklı yaşamadıklarını
ve bizim için bir günün yarını olmadığını hatırlamamayı seçerim
