Sen ne dersen de
Bu benim son dansım
Bundan sonrası için iyi şanslar
Seninle aynı çizgide yürüyoruz Erencim
Ölümün bir an önce gelmemesini diliyorum
Hissedilmesi gereken şeyler var çünkü Erencim
Mesela yüksek volt elektrik çarpması
O zaman titremeye başlarsın
Elektrik eklemlerinin yerinden oynamasına neden olur
Bir kere yaşamın her şeyden önemli Erencim
Şehirlerarası yolculukta sol cam tarlalarını izle
Birilerinden medet umma
Neler istemiştin hatırlamaya bak
Buna ben bile inanamam ama sen yapabilirsin
Yapabilir misin Erencim
Bir keresinde jant kapağı olmak istedim
Markasını söyleyemem
Birkaç konuda paçayı zor kurtardım Erencim
Su satıcılarından topallayarak kaçtım
Korktum çok korktum
Kadınlardan uzak durma yeminleri ettim
Anneme yakın olma niyetleri ettim
Veysel öldü çok ağladım
Veysel akciğer kanserinden öldü
Son isteği bir Camel oldu çok ağladım
Şiire ara verdim Erencim
Şiire tekrar başladım
İbadetimi ağaca tırmanarak gerçek ediyorum
Azıcık sallanıyorum sonra atlıyorum
Su üstünde yürüyorum Erencim
Mektup arkadaşım bir peygamber
Farklı kültürlere dalıyorum
Amerikan kültüründen sıkıldım
Çin’e sarıldım
Bir şeylere bağlanmaya çalışıyorum Erencim
Hayallerimi Erencim
Hayallerimi tükürükle karamelize ediyorum
Çeşitli otlarla harmanlıyorum
Gözlerime sürüyorum Erencim
Son iki haftadır işler yolunda değil
Oradan oraya koşuyorum
Ayaklarım nasırlarla doldu
Kalem kâğıda ara verdim
Korktum Erencim
Çok korktum
Bir şeyler aradım eskilerde
Oturdum sana bunları yazdım çok korktum
Harap oldum Erencim
Kendimi hiç iyi hissetmiyorum
Kendime yeni bir ben arıyorum
* Eren Tünay: 21 Mayıs 2005 doğumlu. 9. sınıf öğrencisi. İlk şiiri bu yıl Bozuk dergide yayımlandı. Aynı evde yaşayan üç şair kardeşten (Veysel Oğulcan, Hamdi Oğulhan Tünay) en küçüğü.
