Ahmet Haşim’le Biten Kendim İçin Monolog

 

Ben varım

kıskançlıktan kısılan

yalanlardan mum gibi eriyen.

Yıkıl diyor bana yaşamak sadece

yıkıl

yıkılman gerek ilerleyebilmek için

yıkılmıyorum çöküyorum

batıyorum

Ayna ayna var mı benden daha kötüsü şuncacık yalan dünyada?

Kendimle beraber

utanmadan bana eli kolu tutunmuşları

çekiyorum batağa

Ben kötüyüm kötü

Kendini kırmadan, kusmadan çaba da gösteremezsin

ben belki kendime bu iyiliği yapabiliyorumdur

bağırıyorum, abartıyorum, yazıklanıyorum, eyvahlanıyorum, utanıyorum kendimden

onu tehlikeli kazanlara atıp fokur fokur kaynatmak

özünü içinden çıkarıp suda buharlaştırıp yok etmek istiyorum

onu bir canavar suretinden savunmasız bir eski olarak efsanesiyle seyretmek

hem de modern zamanları bilseydi içinde olmaktan üzüntü duyacağı müzelerin içinde

Var olmanın hem içinde, hem de dışında olsun

çıkmak istesin de çıkamasın boyutundan

kendi sesi haricindeki sessizlikten

Kötüyüm ben

unutma

bunların hepsini tek tek hesapladım.

Sinsiyim de belki

kötülüğü gizlice yapıyorum

bana tutunanlar bilmiyor benim onları çektiğim cehennemi

Ben kötüyüm

Allah beni kahretmeli

ediyor da zaten, yavaş yavaş geleni gölgeleyerek

Ben Allah’ın kızıyım

onun yüz karası

beni dövmediği için dizini döven

suçlu o

Benim sorunlu bir kız olmamın nedeni onun kızı olmam

yok yok suçlu değil o

O da böyle bir baba olmayı öğrendi

Suçlu, Allah’ın insanı yarattığı eradaki aklı

Ben özel değilim elbette

ama kurmak zorunda değilim onunla sizinki gibi bir iletişim

o benim babam

post zamanlar gençliği benim gençliğim

Baba beni affet

baba beni yalnız bırakma

baba beni neden bıraktın?

baba senden nefret ediyorum

bu onunla benim aramda

Yaşamak istedim sadece daha kolay

Ben dar ettim kendime yaşamayı

Ben zorlaştırdım işleri

Başıma geldi olmaz işler

Hiç değilse baş edilemez değillerdi

Ama ben yaptım onları daima probleeema.

Havuz

yaş

kâr-zarar

sayı

karışım

hareket

sadece 8 yaşımda değil

yaşlar yaşımca çözemedim bu problemleri.

Ben alıştım kendime

Değiştiremeyeceğimi anladığımda kendimi

Başarısızlığımı sevmeye başladım

Her neden yapamıyorsam, kimyamla uyumlu olmadığını kabul ettim

10 dakikalık işi 30 dakikada kendi yöntemimle çözmeyi,

bu yüzden kendimi aşağılamamayı da

Kendimi sevme yolunda yürüyorum

maalesef bu yolu da uzattım

Zor

olmak zor

insan olmak zor

kendini seven insan olmak zor

Bu bir uzun merdiven

bu yüzden:

 

“Ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden”

 

Share on FacebookTweet about this on TwitterPin on PinterestShare on Google+Share on LinkedInPrint this pageEmail this to someoneShare on Tumblr